Σαν σήμερα σαν αύριο ολισθαίνει
Παρεκκλίνει η μέρα σε ρόμβους
Κουρελαρία ψυχανέμισμα!
Έτοιμη να δαγκάσει η πολύχρωμη συνείδηση
Και να! Στο τούνελ στο βαγόνι στο τρενάκι
Οι χορδές παρατάνε το κύμα
Αγάπη μου …
είμαστε πέρα για πέρα στόματα!
Μουδιασμένη η ζωώδης σαλιγκάρη στην ακρούλα
της γλώσσας
Εκεί, στα υποδεχή της γλύκας
λάμπει.
Αν πάμε από
diritta via
με γλίστρα -στο ένα πόδι- βγάζει.
Clinamen προς μιμική μαγείας
σε θεατές χρωματιστούς με κιμωλία,
λοξά η νύχτα προσαράζει.
Με τη μύτη μουσική
με τα δόντια κολλημένα
ποεζία κλιματσίδα
δαγκάνω εγώ εσύ κι εσύ εμένα·
να’ χουμε χάρτες
να κυλάμε
να’
-Τι λέμε στα χαρτιά;
-Τι λένε οι αδένες;
“Τροχός σκοποβολή παλιάτσι”
Το φλανεταριατο 