Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ
(στον Σβιατοσλάβ)
Ισχύει κι εδώ ο κανόνας
που λέει στον πιανίστα
να ασκεί
τόση – δύναμη – όση
μπορεί να αναιρέσει.
ΗΜΟΥΝ ΑΘΩΑ
Ωραία ήμουν
πριν μάθω τι δεν είναι ωραίο
Ελεύθερη να επιθυμώ
πριν μάθω τι απαγορεύεται
Σε τόμους μετριέται η ενοχή,
χιλιάδες τόμους
Ήμουν αθώα πριν το νόμο
ΔΕΝΔΡΙΤΕΣ VΙI
Αισθάνομαι διαρκώς την ανάγκη να διαχωρίσω τη θέση μου. Όχι αυτήν την ποίηση. Την άλλη.
Ο καλλιτέχνης σερβίρει έναν εύθραυστο και περίτεχνο κόσμο πάνω σε ένα αναπάντητο αίτημα προς το κοινό, το αίτημα της πίστης.
Αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύεται, ο ποιητής έχει διάτρητο λεξιλόγιο. Προσερχόμενος στο γραφείο των απωλεσθέντων, περιγράφει στο φως της συγκυρίας τη φιγούρα μιας λέξης, από την οποία μόνο το βίωμα έχει συγκρατήσει. Είμαι – δεν είμαι – ούτ’ ένα λέπι στο ψάρι που γλίστρησε στο βαθύτερο σκούρο του χρονοκύματος.
Post it: Να μην ξεχάσουμε αυτά που νιώθουμε. Ένα παιδί κρίνει δίκαια και ακαριαία, δεν έχει παρά να εμπιστευτεί αυτό που αισθάνεται. Η ομορφιά, η καλοσύνη, η ευχαρίστηση, η αγάπη, είναι για εκείνο σωματικά συνώνυμα. Θυμήσου την ομορφιά για παράδειγμα, να γίνεται αισθητή από τη θερμότητα που απελευθερώνει μέσα σου. Υπάρχει βέβαια και η κρύα ομορφιά, αυτή που σε κάνει να κροταλίζεις, να μη βρίσκεις ησυχία πουθενά, όπως σε ένα παγωμένο σπίτι. Αυτή η ομορφιά γίνεται ίνδαλμα όταν σιωπά και αφόρητη όταν μιλά.
Προκειμένου να λειτουργήσει η ζωή, η επιθυμία συνδέεται με ό,τι βρεθεί μπροστά της. Ο εφιάλτης του χειρουργού δεν ειναι το τριπ μέσα στα σπλάχνα αλλά η ανίερη έλξη προς αυτά. Καμιά ροή, ούτε της πληροφορίας ούτε της επιθυμίας, μπορεί να κατασταλεί για πολύ. Γι’ αυτό και η υπομονή είναι νεανικό χάρισμα – ας πιστεύουν όλοι το αντίθετο.
«Βία είναι αυτό που δεν μιλάει» λέει ο Ντελέζ και «Σ’ αυτούς που νομίζουν ότι οι ζωγραφιές μου είναι γαλήνιες, θα ήθελα να πω ότι έχω φυλακίσει την πιο απόλυτη βία σε κάθε τετραγωνικό εκατοστόμετρο της επιφάνειάς τους» λέει ο Ρόθκο. Μιλώντας αποσυμπιέζουμε το αίσθημα της βίας. Κι ελπίζουμε ότι μιλώντας, θα φτάσει κανείς να πει και ωραία πράγματα, να παραληρήσει για τα θαύματα του κόσμου του. Εάν αυτό το στάδιο της ομιλητικής ανεμελιάς δεν έρθει ποτέ, ούτε όμως και οι εκρήξεις βίας, τότε ο άνθρωπος είναι χύτρα ξεχασμένη σε αναμμένο μάτι, απομακρυνθείτε αποφασιστικά.
Ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας είναι η σύνθεση των διακριτών αποκλίσεων από το άχρωμο, άοσμο και άμορφο, η προσωπική γοητεία του καθενός είναι αντιστρόφως ανάλογη του ελέγχου που ασκεί στον εαυτό του προκειμένου να καταστείλει τις ιδιαιτερότητες που ο ίδιος εκλαμβάνει ως προδοτικά ελαττώματα. Όσο κατακτάμε την τελειότητα, τόσο πιο αδιάφοροι ή και δυσάρεστοι καταλήγουμε.
Κάθε πόνος κι άλλη ποιότητα χαρακτήρα. Άλλος έχει την καρδιά του και άλλος το στομάχι.
Η εχθρότητα προηγείται της φιλίας. Ίσως και να είναι η γενεσιουργός αιτία της, μια συμμαχία ενάντια στην κατεύθυνση απ’ την οποία εξακοντίστηκαν τα πρώτα βέλη, αυτά που μας τραυμάτισαν. Φιλίες από τις τάξεις του εχθρού δεν σημαίνουν ειρήνη, σημαίνουν ανακωχή για συλλογή πληροφοριών και ανασύνταξη. Αν είναι εχθρός ή φίλος ο απέναντι, ο άνθρωπος δεν το κρίνει, το νιώθει στο πετσί του, όπως ο σκύλος, όπως η γάτα. Post it: Η χαρτογράφηση να προηγείται της αντίστασης.
Κοντές είναι οι θυμωμένες σκέψεις, ξύλα στοιβαγμένα κάτω απ΄τη σκάλα, νύχτα χωρίς άστρα σε αφιλόξενο χωριό. Οι άνθρωποι τραβούν κουρτινάκια για να σε δουν, τα κλείνουν για να μην τους δεις. Νήματα είναι οι όμορφες σκέψεις. Ένα κορίτσι βλέπει τα φίδια να σμίγουν, δεν θα τα ξαναδεί. Τα θαύματα συμβαίνουν όταν σκέφτεσαι κάτι άλλο, ένα κίτρινο νήμα που τρέχει μέσα στο κέντημα.
Η ζωή είναι συνυφάδι με την ελευθερία. Μία από τις δυο έννοιες να λείψει, η άλλη αργά ή γρήγορα γίνεται θάνατος, το υφαντό καταρρέει.
Post it: Για πότε το ταξικό μίσος εκπίπτει σε ταξικό παράπονο… Δεν υπάρχει καμιά αλήθεια. Υπάρχουν μόνο δεδομένα και οι ερμηνείες τους. Με τα ίδια δεδομένα μπορεί κανείς να γράψει χίλιες και μία ιστορίες και να πιστέψει κάθε μία από αυτές για μία νύχτα ή ένα τέρμινο. Άνθρωποι και λαοί, είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε τις ιστορίες που μας ωφελούν, είναι δικαίωμά μας. Αν το απεμπολήσουμε, θα βρεθούμε στους άθλιους ρόλους που μας επιφυλάσσουν οι ιστορίες των άλλων.
Ιστορίες και όχι ιστορία.
Η ΡΗΞΗ
Ο ποιητής δεν είναι από καλλιέπεια
Ούτε καμιά ρομαντική ψυχή και λοιπά καθησυχαστικά προσωπεία
Είναι η ρήξη, η ανεξήγητη
σπάνια βλάβη, το ελάττωμα του μηχανισμού
που αποκρύπτει η διεύθυνση
Σκίζει τη συσκευασία
μέσα από τη συσκευασία.
Το φλανεταριατο 