ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

Όσοι δεν έχουν φαντασία καταφεύγουν στην πραγματικότητα.
Μένει να μάθουμε αν η μη σκέψη μολύνει τη σκέψη.
Συνεχίζουμε πάση θυσία σ’ αυτόν τον κουρασμένο κόσμο;
Ήρθε το τέλος του;
Ή ήδη άρχισε ένας άλλος;
Τι είναι αυτό που συμβαίνει στην αρχή του αιώνα;
Κάτι που ακόμα δεν φαίνεται να έχει όνομα σε καμιά αποδεκτή γλώσσα.Αυτό το πρωινό είναι ένα όνειρο
που ο καθένας νομίζει ότι είναι ο άλλος που το ονειρεύεται.Δεν είναι τα ζώα που είναι τυφλά.
Αλλά ο άνθρωπος τυφλωμένος από τη συνείδηση
δεν είναι σε θέση να δει τον κόσμο.Έχεις εγκαταλείψει τα πάντα.
Πήγαινέ το ένα βήμα παραπέρα:
Εγκατάλειψε την ίδια την ελευθερία και όλα θα σου επιστραφούν.Όταν ό ήλιος ήδη καίει, το ποτάμι κοιμάται ακόμη σε μια ονειρική ομίχλη.
Δεν το βλέπουμε καλύτερα απ’ ότι το ίδιο βλέπει τον εαυτό του.
Εδώ είναι ακόμη ποτάμι, αλλά εκεί δεν μπορεί κανείς να δει.
Το μόνο που βλέπουμε είναι το τίποτα.
Μια ομίχλη μας εμποδίζει παραπέρα.
Σ’ εκείνο το σημείο πάνω στον καμβά μη ζωγραφίσεις ό,τι βλέπουμε,
γιατί δεν βλέπουμε τίποτα.
Ούτε και ό,τι δεν μπορούμε να δούμε,
γιατί πρέπει να ζωγραφίζουμε μόνο αυτό που μπορούμε να δούμε.
Ζωγράφισε το ότι Δεν βλέπουμε.
(Claude Monet)-Μισώ τους χαρακτήρες. Από τη γέννησή μας ακόμα μας περνάνε για κάποιον άλλο. Μας σπρώχνουν, μας τραβάνε μας αναγκάζουν να μπούμε καθένας στο χαρακτήρα του.
-Ζήσε ή αφηγήσου.
-Ναι, λένε πως δεν υπάρχει επιλογή.-Κάνε έτσι ώστε να μπορέσω να μιλήσω.
Μπορώ να ξέρω τι σκέφτεται ο άλλος, αλλά όχι τι σκέφτομαι εγώ.Νομίζω ότι θα πρέπει να ξεκινήσεις από το βάθος- όπως είπε ο Κιρίλωφ -πριν αναδυθείς στην επιφάνεια. Δύο ερωτήματα: Ένα μεγάλο κι ένα μικρό. Αλλά και το μικρό είναι επίσης μεγάλο. Το μικρό: Η οδύνη! Όπως είπε και ο Σελίν δύσκολα γίνεται επιφανειακό κάτι βαθύ. Και το μεγάλο: Ο άλλος κόσμος. Ο άλλος κόσμος.
 
Félix Guattari. Lines of Flight -For Another World of Possibilities